Jan Chrzciciel zostaje wezwany do głoszenia, że zbliża się czas zbawienia. Prostować ścieżki i przygotowywać drogę dla Pana – oto treść wystąpień Jana. Czas się wypełnił, a Bóg wkroczył w historię świata w Jezusie z Nazaretu przybrawszy postać cielesną, widzialną i dotykalną dla każdego człowieka. Mesjasz przychodzi nie po to, by wytracić grzeszników, ale po to, by ich zbawić. Dlatego Jan udziela chrztu nawrócenia.

Początek dzisiejszej Ewangelii to cała lista imion władców ówcześnie panujących w okolicach ziemi świętej. Począwszy od cesarza rzymskiego Tyberiusza, poprzez jego namiestnika w Judei, czyli Poncjusza Piłata, a także tetrachę Galilei Heroda i jego brata Filipa, Lizaniasza aż po najwyższych kapłanów Annasza i Kajfasza. Po co ta cała litania władców i dostojników? Otóż w tamtych czasach tak zapisywano czas, określano, kiedy coś się wydarzyło. Tak długa lista jest świadectwem bardzo dokładnego datowania i dokumentowania najważniejszych wydarzeń.

Dla Ewangelisty wystąpienie Jana Chrzciciela, poprzedzające publiczną działalność Jezusa, było wydarzeniem bez precedensu. Oto Bóg wkroczył, poprzez narodziny Jezusa, w ludzką historię, a teraz czas się wypełnił i rozpocznie się głoszenie Dobrej Nowiny o zbawieniu, które mają ujrzeć wszyscy ludzie. 

Do nas, poprzez liturgię adwentową i jej czytania, także przemawia głos wołającego na pustyni. Czas i dla nas się wypełni, zbliża się chwila spotkania ze Zbawicielem. My także mamy prostować ścieżki swego życia i nawracać swe serca ku Bogu. Pan i do nas przychodzi, aby nas obdarzyć swoją miłością i przebaczeniem. Nie traćmy czasu i starajmy się jak najlepiej wykorzystać okres adwentowego oczekiwania.

To, co ważne, Jan Chrzciciel usłyszał i zrozumiał, kiedy przebywał na pustyni. Jest to wskazówka dla nas, aby znajdować czas na własną pustynię. Nie musi ona mieć charakteru dosłownego, ale może mieć postać medytacji, refleksji, zastanowienia się nad swym życiem w zestawieniu go ze Słowem Bożym. Istotne jest także, aby podczas własnej, osobistej pustyni nie prowadzić tylko i wyłącznie szczegółowej analizy tego, co dzieje się w naszym wnętrzu, ale by spróbować wyprowadzać praktyczne wnioski, celem poprawy naszego życia. Dzięki tym duchowym ćwiczeniom łatwiej będzie dostrzec nam, że czas prawdziwie się wypełnia.

/ab