Powołanie komunikowane jest słownie. Jezus mówi, a powołani odpowiadają idąc za Nim. Jezus sam jest Słowem, które zbawia. Dzisiejsza niedziela to już od kilku lat Niedziela Słowa Bożego. Mamy je usłyszeć, przyjąć i pójść za nim, a następnie głosić innym. Głosząc nie tylko suche fakty i poznane historie stajemy się zwiastunami prawdziwej Dobrej Nowiny, bo głosimy Zmartwychwstałego.

Dziś Kościół zaprasza nas do refleksji nad miejscem Słowa Bożego w naszym życiu. Oczywiście, słyszymy jego fragmenty podczas każdej Eucharystii i wielu nabożeństw, ale czy jest ono obecne w naszym życiu codziennym? Czy towarzyszy nam, kiedy podejmujemy każdego dnia wiele ważnych decyzji?

Można być wielkim znawcą Słowa Bożego. Można znać na wskroś wszystkie jego aspekty egzegetyczne, znać historię powstania każdej z ksiąg. Można nawet poprawnie, zgodnie z nauką Kościoła, interpretować każdy fragment Pisma Świętego, ale sercem być bardzo od Słowa daleko.

Nawrócić się i uwierzyć w Ewangelię – to wezwanie słyszymy z ust Jezusa, bo, jak stwierdził, czas się wypełnił, a Królestwo Boże jest blisko. To samo dotyczy lektury, rozumienia i wypełniania Słowa Bożego w naszym życiu. Nawrócenie w tym wypadku ma być podjęciem świadomej i konsekwentnej decyzji, że ja chcę żyć Słowem, które pochodzi z ust Boga.

Przed czytaniem fragmentów z Pisma Świętego warto wzniecić choćby krótką modlitwę do Ducha Świętego, abyśmy zrozumieli jego treść i przesłanie, a po zakończeniu czytania winniśmy prosić o siłę do wcielania go w życie. Moc z wysoka – Duch Święty sam będzie nas oświecał, w jakich sytuacjach Słowo ma mieć zastosowanie.

Ważne, aby pamiętać, że Słowo nas powołuje, jak Jezus swoich uczniów. Powołuje ich nie przypadkowo, ale chce, aby byli świadkami Jego działania, aż po Krzyż i Zmartwychwstanie. Wszystko po to, aby po Jego wniebowstąpieniu dalej głosili Ewangelię wszystkim ludziom. Dajmy się porwać Słowu i Nim żyć, a wtedy nasza codzienność będzie rozświetlona nowością Ducha Świętego i wszystko jawić się nam będzie w innej perspektywie, pozbawionej smutku i beznadziei, a przenikniętej radością, nadzieją i szczęściem.

/ab