Według dokumentów Kościoła katolickiego, które obowiązują od ponad 40 lat, zaangażowanie w ruch ekumeniczny jest jednym z naszych chrześcijańskich obowiązków. – Jest to imperatyw chrześcijańskiego sumienia – stwierdził w 1995 roku Jan Paweł II w encyklice Ut unum sint.

Tydzień Modlitw o Jedność Chrześcijan jest wspaniałą inicjatywą nazywaną często „ekumenicznym karnawałem” o bardzo długiej już tradycji Ale ma jedną wadę! Zwykle wygląda to tak, że podczas tygodnia wszyscy się wspólnie modlą i odwiedzają, a następnie „mówią sobie do zobaczenia za rok”. Brakuje kontynuacji. Zdaniem wielu znawców problemu ekumenizmu, działania powinny mieć charakter Artur Stelmasiak permanentny. Jeżeli mówimy za Janem Pawłem II o chrześcijanach innych wyznań, że są naszymi braćmi w wierze, to w tym wypadku bardzo słabo wypada nasze braterstwo. Bo cóż to za bracia, którzy odwiedzają się tylko raz w roku. Chrześcijanie różnych wyznań powinni się przyjaźnić i wzajemnie odwiedzać znaczenie częściej.

Na szczęście są miejsca, gdzie ekumenizm ma permanentny charakter. Chrześcijanie różnych wyznań regularnie się spotykają. Pierwsza i najstarsza wspólnota ekumeniczna powstała w warszawskim kościele św. Marcina, gdzie wierni różnych wyznań spotykają się w każdy ostatni czwartek miesiąca. Także Stowarzyszenie Pokoju i Pojednania „Effatha”, które działa w Warszawie od sześciu lat, organizuje comiesięczne Modlitewne Spotkania Ekumeniczne w kościele pw. św. Alojzego Orione.

Choć nabożeństwa ekumeniczne posiadają sformalizowaną konwencję, to jednak mają one swojego ducha i życie. Bowiem modlitwa w dialogu ekumenicznym stanowi jego duszę. Do osiągnięć polskiego ekumenizmu należy również zaliczyć podpisanie w 2000 roku wspólnej deklaracji Kościoła katolickiego i Polskiej Rady Ekumenicznej dotyczącej wzajemnego uznania chrztu. Obecnie trwają również prace nad wspólnym stanowiskiem dotyczącym małżeństw mieszanych, czyli związków sakramentalnych między chrześcijanami różnych wyznań.

Zaangażowanie ekumeniczne ma swoje bardzo silne uzasadnienie i motywy w naszej wierze. Powinniśmy angażować się w ruch ekumeniczny, ponieważ działanie na rzecz jedności jest wypełnieniem woli Bożej. „Aby wszyscy byli jedno, jako Ty, Ojcze we mnie, a ja w Tobie, aby i oni w nas jedno byli, aby świat uwierzył, żeś Ty mnie posłał” (J 17,21). Dlatego też wypełnianie tej woli powinno być najważniejszym motywem naszej ekumenicznej działalności.

Więcej czytaj str. 4-5

Artur Stelmasiak

Artykuł ukazał się w numerze 1/2007