Wigilia Paschalna to liturgia sprawowana w noc Zmartwychwstania Pańskiego. Stanowi integralną i najważniejszą część Triduum Paschalnego. Publikujemy fragment homilii św. Jana Pawła II w czasie Mszy św. Wigilii Paschalnej z 5 kwietnia 1980 roku.

Chryste, Synu Boga Żywego!

Jesteśmy tutaj, my, Twój Kościół: Ciało z Twojego Ciała i z Twojej Krwi – jesteśmy tutaj, czuwamy.

Była taka święta noc betlejemska, gdy zostaliśmy wezwani głosami z Wysokości i wprowadzeni przez pasterzy do groty Twojego narodzenia. Czuwaliśmy wtedy o północy, zgromadzeni w tej Bazylice, przyjmując z radością tę Dobrą Nowinę, że przyszedłeś na świat z łona Dziewicy – Matki, że stałeś się człowiekiem podobnym nam. Ty, który jesteś “Bóg z Boga i Światłość ze Światłości” – nie stworzony, jak każdy z nas, lecz “współistotny Ojcu”, zrodzony z Niego przed wszystkimi wiekami.

Dzisiaj jesteśmy tu znowu – my, Twój Kościół – jesteśmy przy Twoim grobie, czuwamy.

Czuwamy, ażeby uprzedzić te niewiasty, które “bardzo rano” przybędę do grobu, niosąc z sobą “przygotowane wonności”, aby namaścić Twe ciało złożone do grobu przedwczoraj (Łk 24, 1). Czuwamy, aby być przy Twym grobie zanim przybędzie tu Piotr, sprowadzony słowami trzech niewiast – zanim przybędzie Piotr i “schyliwszy się nad grobem, zobaczy same tylko płótna”. I wróci do Apostołów, “dziwiąc się temu, co się stało” (Łk 24, 12).

A stało się to, co usłyszały niewiasty; Maria Magdalena, Joanna i Maria, matka Jakuba, gdy przyszły do grobu i zobaczyły odwalony kamień – “a skoro weszły, nie znalazły ciała Pana Jezusa” (Łk 24, 3). Wówczas po raz pierwszy w tym pustym grobie, w którym przedwczoraj złożono Twe ciało, zabrzmiało słowo “zmartwychwstał” (Łk 24, 6).

“Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych? Nie ma Go tutaj, zmartwychwstał. Przypomnijcie sobie, jak wam mówił, będąc jeszcze w Galilei: Syn Człowieczy musi być wydany w ręce grzeszników i ukrzyżowany, lecz dnia trzeciego zmartwychwstanie” (Łk 24, 5 – 7).

Dlatego jesteśmy tutaj teraz. Dlatego czuwamy. Chcemy uprzedzić Niewiasty i Apostołów. Chcemy być tutaj wówczas, gdy święta Liturgia tej nocy uobecnia Twe zwycięstwo nad śmiercią. Chcemy być z Tobą – my, Twój Kościół, ciało z Twojego ciała i z Twojej krwi przelanej na krzyżu.

2. Jesteśmy Twoim Ciałem – i jesteśmy Twoim Ludem. Jest nas wielu. Gromadzimy się na wielu miejscach ziemi w tę noc świętego czuwania przy Twoim grobie, podobnie jak zgromadziliśmy się w noc betlejemskich narodzin. Jest nas wielu – a wszystkich nas łączy jedna wiara, zrodzona z Twojej Paschy, z Twego Przejścia poprzez śmierć do Życia Nowego, zrodzona z Twego Zmartwychwstania.

“Ta noc jest dla nas święta” (St. Wyspiański). Jest nas wielu – a wszystkich nas łączy jeden Chrzest: “Chrzest zanurzający w Chrystusa Jezusa” (Rz 6. 3). Przez ten Chrzest “zanurzający nas w Jego śmierć” zostajemy razem z Tobą, Chryste, “pogrzebani po to, abyśmy i my wkroczyli w nowe życie, jak Chrystus powstał z martwych dzięki chwale Ojca” (Rz 6. 4).

Tak, Zmartwychwstanie Twoje, Chryste, jest chwałą Ojca. Zmartwychwstanie Twoje objawia chwałę Ojca, któremu zawierzyłeś do końca siebie w chwili śmierci, oddając ducha z tymi słowami: “Ojcze, w ręce Twoje” (Łk 23, 46). I zawierzyłeś również wraz z sobą nas wszystkich, ginąc na krzyżu jako Syn Człowieczy: nasz Brat i Odkupiciel. Oddałeś Ojcu w swojej śmierci naszą ludzką śmierć – oddałeś byt każdego człowieka, który naznaczony jest śmiercią.

Oto Ojciec oddaje Tobie, Synu Człowieczy, to życie, które zawierzyłeś Mu do końca. Powstajesz z martwych dzięki chwale Ojca. Uwielbiony jest Ojciec w Twoim Zmartwychwstaniu – i Ty uwielbiony jesteś w Ojcu, któremu zawierzyłeś do końca Twe życie w śmierci: uwielbiony jesteś Życiem. Nowym Życiem. Tym samym i nowym zarazem.

Tyś jest Chrystus, Syn Boga Żywego, którego Ojciec uwielbił Zmartwychwstaniem i życiem w pośrodku dziejów człowieka. Oddałeś Ojcu w Twojej śmierci byt każdego z nas – życie każdego człowieka, które naznaczone jest koniecznością śmierci – aby każdy mógł odzyskać w Twoim Zmartwychwstaniu świadomość i pewność, że przez Ciebie i wraz z Tobą wkracza w Nowe Życie.

“Jeżeli bowiem przez śmierć, podobni do Jego śmierci, zostaliśmy z Nim złączeni w jedno, to tak samo będziemy z Nim złączeni w jedno przez podobni zmartwychwstanie”.

Jan Paweł II

/md