Najświętsze Serce Pana Jezusa jest określane jako winny szczep mistyczny. Określa się je w ten sposób, ponieważ to właśnie w Nim mieści się mistyczna Skarbnica miłości Boga do człowieka. 

Nie można wprost zliczyć tych wszystkich łask, które z kultu Najświętszego Serca Jezusa spłynęły na ludzi; ile dusz oczyściły z grzechów, obdarzyły niebiańską radością, pobudziły do zdobywania wzniosłych cnót. ~ encyklika papieża Piusa XII Haurietis aquas (1955 r.)

Aby dziś prowadzić ewangelizację, trzeba uznać, że Serce Chrystusa jest sercem Kościoła. To On wzywa do nawrócenia i do pojednania. To On prowadzi drogą błogosławieństw serca czyste i spragnione sprawiedliwości. To On jest twórcą braterskiej wspólnoty członków jednego Ciała. To On uzdalnia nas do przyjęcia Dobrej Nowiny i obietnicy życia wiecznego. To On zleca nam misję. Zażyłość z Sercem Jezusa sprawia, że serce człowieka otwiera się na cały świat. ~ Jan Paweł II, Watykan, 31 maja 1992 r.

Zrozumiemy więc łatwo, że kult Najświętszego Serca Jezusa w swej istocie jest kultem miłości, którą nas Bóg umiłował, jest również praktycznym wykonaniem tej miłości, którą żywimy dla Boga i ludzi. ~ encyklika papieża Piusa XII Haurietis aquas (1955 r.)

Oto Serce, które tak bardzo umiłowało ludzi, że nie szczędziło niczego aż do zupełnego wyniszczenia się dla okazania im miłości, a w zamian za to doznaje od większości ludzi tylko gorzkiej niewdzięczności, wzgardy, nieuszanowania, lekceważenia, oziębłości i świętokradztw, jakie oddają mu w tym Sakramencie Miłości. Lecz najbardziej boli Mnie to, że w podobny sposób obchodzą się ze Mną serca służbie mojej szczególnie poświęcone. Dlatego żądam, aby pierwszy piątek po oktawie Bożego Ciała był odtąd poświęcony jako osobne święto ku czci mojego Serca i na wynagrodzenie Mi przez Komunię i inne praktyki pobożne zniewag, jakich doznaję. W zamian za to obiecuję ci, że Serce moje wyleje hojne łaski na tych wszystkich, którzy w ten sposób oddadzą Mu cześć lub przyczynią się do jej rozszerzenia. ~ objawienie Chrystusa św. Małgorzacie Marii Alacoque, w piątek po oktawie Bożego Ciała, 10 czerwca 1675 r.

Oto Serce Zbawiciela - czytelny znak Jego niezwyciężonej miłości i niewyczerpane źródło prawdziwego pokoju. "W Nim mieszka cała Pełnia: Bóstwo, na sposób ciała" (Kol 2, 9). Pokój, który przynosi na ziemię Chrystus, pochodzi właśnie z tej Pełni i z tej Miłości. Jest darem miłującego Boga, który ukochał człowieka w Sercu Jednorodzonego Syna. "On jest naszym pokojem" (por. Ef 2, 14) - woła święty Paweł. Tak, Jezus jest pokojem, jest naszym pojednaniem. To On zburzył wrogość, jaka powstała po grzechu człowieka, i pojednał z Ojcem wszystkich ludzi przez śmierć na Krzyżu. Na Golgocie zostało przebite włócznią Serce Chrystusa na znak Jego zupełnego daru z siebie, miłości ofiarnej, zbawczej, którą "do końca nas umiłował" (por. J 13, 1), budując fundament pod przyjaźń Boga z ludźmi. ~ Jan Paweł II, Toruń, 7 czerwca 1999 r.

To nabożeństwo jest ostatnim wysiłkiem Jego miłości i będzie dla ludzi jedynym ratunkiem w ostatnich czasach. ~ św. Małgorzata Maria Alacoque o nabożeństwie do Serca Jezusa w 1674 r.

Tak, jesteśmy wzywani, by odpowiedzieć całkowicie na Jego miłość, by Jemu poświęcić naszą pracę, nasze apostołowanie, całe nasze życie. Nie jesteśmy wzywani jedynie do rozważania i kontemplowania tajemnicy miłości Chrystusa. Jesteśmy wzywani, by brać w niej udział, w tajemnicy świętej Eucharystii, ośrodku naszej wiary, ośrodku kultu, oddawanego miłosiernej miłości Chrystusa, objawionej w Jego Sercu. ~ Jan Paweł II,  Paryż, 1 czerwca 1980 r.

Z przebitego Serca Zbawiciela Kościół narodził się i stamtąd czerpie pokarm, ponieważ Chrystus umiłował Kościół i wydał za niego samego siebie, aby go uświęcić, oczyściwszy obmyciem wodą, któremu towarzyszy słowo (Ef 5, 25-26). ~ Paweł VI w liście Diserti interpretes.

/em