Każdy z nas jest raniony przez innych i każdy z nas rani innych. Wynika to z naszej ludzkiej słabości. Św. Piotr pyta Jezusa – ile razy mam przebaczać, czy aż siedem razy? Jezus odpowiada, że nie siedem, a siedemdziesiąt siedem razy, co oznacza zawsze. Nie jest to łatwe, ale od tego, czy jestem zdolny do wybaczania innym, zależy, czy sam otrzymam przebaczenie grzechów ze strony Boga. Dlatego warto uczyć się przebaczania.

Król rozliczający się ze swoimi sługami, na prośbę dłużnika, anuluje mu gigantyczne zadłużenie – 10 tysięcy talentów. To ogrom pieniędzy, ale ze względu na błagania dłużnika, decyduje się na tak wielki gest dobroci. Widzimy w tym królu obraz miłosiernego Boga, który pochyla się z miłością nad każdym grzesznym człowiekiem, który prosi Go o przebaczenie grzechów.

W słudze, któremu darowano tak liczne długi, mielibyśmy prawo dostrzec osobę obdarzoną miłosierdziem i wdzięczną za okazaną litość. Tymczasem nie możemy sobie na pozwolić, gdyż chwilę później ów sługa domaga się od jednego ze współsług zwrotu stu denarów zadłużenia, a kiedy zostaje poproszony o łaskę i cierpliwość, każe owego współsługę wtrącić do więzienia. Zatem widzimy w takim postępowaniu rażącą niegodziwość, która domaga się interwencji.

Na szczęście reagują na tę sytuację inni słudzy, którzy donoszą o tym, co się stało, królowi. W nich odnajdujemy właściwą postawę ludzi, którzy nie są obojętni wobec zła i niegodziwości. Potrafią zebrać się na odwagę, aby nie tylko krytykować między sobą to, co się stało, ale podjąć konkretne działania, aby stawić opór złu. Idą do króla, od którego spodziewają się otrzymać wsparcie.

Król, dowiedziawszy się o wszystkim, bierze w obronę pokrzywdzonego, a sługę, któremu litościwie darował tak wielkie długi, a który nie potrafił cierpliwie poczekać na zwrot zaledwie stu denarów od jednego z braci, wymierza srogą karę.

Jezus w tej przypowieści zdecydowanie pokazuje, że mamy sobie wzajemnie przebaczać i to zawsze, jeśli chcemy otrzymywać odpuszczenie grzechów. Czasami krzywda, której doznaliśmy, jest trudna do przebaczenia, ale nigdy nie jest tak, że jest to niemożliwe. Pierwszy krok to spojrzeć w lustro i uczciwie powiedzieć sobie, że nie jesteśmy doskonali - nikt nie jest - i potrzebujemy łaski Boga, aby mieć siłę godziwie żyć i umieć przebaczać.

/ab