Zapadła mi w pamięć, i niestety nie chce jej opuścić, historia pewnej amerykańskiej lekarki. Specjalizowała się ona w aborcji, a szczególny talent wykazywała przy przerywaniu późnych ciąż. Tak późnych, że bezlitośnie kończyła życie urodzonych żywo niemowląt, co zresztą było niezgodne z prawem. W końcu asystująca jej pielęgniarka nie udźwignęła tego, czego była świadkiem i doniosła na swoją pracodawczynię. Pani doktor trafiła do więzienia, ze szkodą chyba tylko dla… łososi. Otóż swoje serce oddała sprawie dzikiego łososia pacyficznego i ochronie jego populacji, a będąc za kratkami nie mogła już wspierać swoich „podopiecznych”.

W kontraście do tej historii jak z horroru opowiem inną. Swego czasu miałam okazję rozmawiać z doktorem Tadeuszem Wasilewskim, niegdyś cenionym fachowcem od in vitro, a po nawróceniu, znakomitym lekarzem specjalizującym się w leczeniu niepłodności metodami naturalnymi i moralnie godziwymi. Doktor opowiedział mi o niespodziewanym, nagłym momencie swojego nawrócenia - łasce danej mu od Boga. To spotkanie z Prawdą niezwykle ciężko było mu ubrać w słowa, bo jak nazwać rzeczywistość nieznaną, która wymyka się językowi? W jednej chwili porzucił swoją ścieżkę zawodową, ryzykując, że jako lekarz będzie skończony. To bardzo mocne świadectwo, ale to nie koniec.

Po dotknięciu Boga, został w nim pewien ślad. Otóż otrzymał dar i widział Bożą iskrę życia w stworzeniach zapełniających nasz świat. Przez długie miesiące, czując się z tym nieco niezręcznie, chodził tylko po chodnikach - żadnych skrótów przez trawnik, zamieszkały przez owady. W każdym z nich lśniła ta iskra, a on nie miał odwagi jej zdeptać.

Za oknem wiosna. Pogoda kapryśna, ale życie to potęga, więc na krzewach pojawiły się maleńkie listki, a gdy słońce przygrzeje, to za wcześnie budzą się z zimowej hibernacji muchy. A w każdej z nich Boża iskra życia. Może w ten Wielki Post warto się pomodlić, prosząc o łaskę takiego patrzenia na świat, by nam ukazywał swojego Stwórcę i Pana.

/mdk