Staraniem palatyna Bolesława Krzywoustego – Piotra Dunina w 1120 r. wzniesiono świątynię romańską w miejscu wcześniejszego kościoła drewnianego pw. św. Marcina. Stanął on tam gdzie ponieśli śmierć pierwsi polscy męczennicy: Benedykt, Jan, Mateusz, Izaak i Krystyn, zamordowani w dniach 10/11 1003 r. przez zbójców.

W 1512 r. biskup poznański Jan Lubrański – herbu Godzięba (herb widnieje nad południowym portalem wejściowym) ufundował nową świątynię w stylu gotyckim, po pożarze poprzedniego kościoła. Część murów ostało się. Wykorzystano je w nowej budowli. Na przyporach umieszczono nisze z wizerunkami świętych.

W 1520 nastąpiło uroczyste przeniesienie relikwi do kościoła. W 1656 r. Szwedzi spalili świątynię, którą odbudowano w XVII w. W 1859 r. kościół powiększono o jedno przęsło i dobudowano drewnianą wieżyczkę, a także fronton stylu neoromańskim. W 1921 r. nastąpiła koronacja obrazu Matki Bożej z Dzieciątkiem, znajdującej się w kościele. w 1991 r. gruntownie odnowiono świątynię. W 2003 r. odbyły się tu uroczystości milenijne ku czci Pięciu Braci Męczenników.

Radosław Kieryłowicz

Artykuł ukazał się w numerze 03/2008.