Ks. Stanisław Gadomski – rocznik 1944 – wnuk legionisty, syn żołnierza AK. Wychowywał się w rodzinie chłopskiej na Kurpiach, we wsi Szafranki, gm. Łyse. Tu ukończył szkołę podstawową. Naukę kontynuował w Liceum Ogólnokształcącym w Kolnie, a potem w Wyższym Seminarium Duchownym w Łomży. Święcenia kapłańskie przyjął 20 V 1967 r. z rąk bp. Czesława Falkowskiego. W początkowych latach pełnił posługę jako wikariusz i prefekt w kilku parafiach: w Czyżewie, Bargłowie, Rzekuniu, Ostrowi Mazowieckiej i Suwałkach. Później przez cały czas, aż do odejścia na emeryturę (2012 r.) sprawował funkcję proboszcza w następujących parafiach: Smolniki (1986–1996), Mikołajki – parafia Matki Bożej Różańcowej (1996–2004), Gołdap – parafia Najświętszej Maryi Panny Matki Kościoła (2004–2012).

Ks. Stanisław od początku drogi kapłańskiej troszczył się o zachowanie wiary i rozwój życia duchowego swoich parafian. Przez wiele lat uczył religii, organizował kółka ministrantów, pielgrzymki do sanktuariów maryjnych, stale mobilizował wiernych do poznawania Pisma Świętego, do czytania pism religijnych. Szczególną wagę przywiązywał do pełnienia codziennej posługi przy ołtarzu i w konfesjonale. Ciągle był blisko ludzi, szczególnie tych pozostających w trudnych sytuacjach. Zawsze starał się pomagać i służyć życzliwą radą. Głosił, nawet będąc jeszcze młodym kapłanem, wzruszające kazania.

Miał też odwagę, mimo zagrożeń, włączyć się w przemiany społeczno-ustrojowe. Jako młody kapłan został kapelanem „Solidarności” w Ostrowi Mazowieckiej. Będąc proboszczem w parafii Smolniki, pełnił posługę kapelana „Solidarności” Regionu „Pojezierze” i Komendy Wojewódzkiej Policji w Suwałkach. Jednocześnie był duszpasterzem Ludzi Pracy oraz założycielem i opiekunem Studium Katolickiej Nauki Społecznej w Suwałkach. Od 1983 r. uczestniczył we Mszach Świętych za Ojczyznę na warszawskim Żoliborzu w kościele p.w. św. Stanisława Kostki wraz z bł. ks. Jerzym Popiełuszką. Po jego męczeńskiej śmierci był koordynatorem Mszy Świętych za Ojczyznę w Ostrowi Mazowieckiej, a następnie w Smolnikach i Mikołajkach z udziałem licznej grupy artystów scen polskich, polityków, wojska i policji. Był zaprzyjaźniony ze sługą Bożym ks. Jerzym Popiełuszką i nadal utrzymuje kontakt z jego rodziną.

Za działalność duszpasterską na rzecz powstania wolnej Polski nie raz spotykały ks. Stanisława szykany. Między innymi w parafii Smolniki przez rok był administratorem z powodu niezatwierdzenia nominacji na proboszcza tej parafii przez władze PRL. Nie mógł wyjeżdżać za granicę. Przez cały czas swojego kapłaństwa, niezależnie od pełnionych funkcji, był stale w opozycji wobec władz PRL. Utrzymywał kontakty z liczną grupą działaczy niepodległościowego podziemia, m.in. śp. prezydentem Lechem Kaczyńskim, śp.  biskupem Tadeuszem Płoskim, śp. prałatem Henrykiem Jankowskim, śp. marszałkiem Sejmu Maciejem Płażyńskim, śp. wicemarszałkiem Sejmu Krzysztofem Putrą, prezydentem Lechem Wałęsą,  premierem Janem Olszewskim, marszałkiem Markiem Jurkiem.

Nie sposób w krótkim opisie przedstawić ponad 45-letnią posługę duszpasterską ks. Stanisława. Wspomnę tylko, że przez cały czas pracował z nieustanną energią. Między innymi, będąc proboszczem parafii p.w. Najświętszej Maryi Panny Matki Kościoła w Gołdapi sprawował opiekę duchową nad wieloma wspólnotami, jak np. Żywy Różaniec, Kościół Domowy, Odnowa w Duchu Świętym, Służba Ołtarza, Rodzina Fatimska, Radio Maryja, Oddział „Caritas”. Przez wiele lat pełnił funkcję dziekana dekanatu mikołajskiego, a potem gołdapskiego. Przez długi czas był członkiem Rady Kapłańskiej przy biskupie ordynariuszu diecezji łomżyńskiej i ełckiej. Warto też wspomnieć, że zawsze czuł się Kurpiem. Pomagał w powstaniu Oddziału Związku Kurpiów w Mikołajkach.

Ks. Stanisław, prowadząc rozległą pracę duszpasterską i angażując się nieustannie w walkę o wolną Ojczyznę, dał się również poznać jako troskliwy włodarz parafii, w których pełnił posługę proboszczowską. Między innymi w Smolnikach został przeprowadzony kapitalny remont plebanii, pomalowano wnętrze kościoła. W Mikołajkach dokonano adaptacji sal katechetycznych na wikariat. Szczególnie wiele prac podjął w Gołdapi. W latach 2005–2008 przeprowadził gruntowną restaurację zabytkowej świątyni, zbudowanej jeszcze w połowie XVI w., a od 1992 r. wyniesionej do godności konkatedry diecezji ełckiej. Dokończył remont Domu Parafialnego im. Jana Pawła II. Powstała grota Golgoty Wschodu z rzeźbami bł. Jana Pawła II i bł. ks. Jerzego Popiełuszki.

Ks. Stanisław, z zaangażowaniem pełniąc posługę duszpasterską, jednocześnie stale pogłębiał swoje wnętrze duchowe i intelektualne. Zgromadził w domowym księgozbiorze dziesiątki dzieł, m.in. z teologii, historii Kościoła i historii Polski, socjologii, psychologii, literatury pięknej. Odbył też pielgrzymki do wielu krajów, m.in.: Francji, Szwecji, Danii, Niemiec, Portugalii, Egiptu, Włoch, USA, Czech, na Litwę i Białoruś.

Niedawno – 12 sierpnia 2012 r. – po czterdziestu pięciu latach kapłaństwa, ks. Stanisław odszedł na emeryturę. W tym dniu uroczyście pożegnano Go w gołdapskiej konkatedrze. Dziękczynną Eucharystię odprawił biskup ełcki Jerzy Mazur, a okolicznościową homilię wygłosił metropolita warmiński arcybiskup Wojciech Ziemba. W dniu pożegnania proboszcza nastąpił również ingres do konkatedry relikwii bł. Jerzego Popiełuszki. W tej podniosłej uroczystości uczestniczyła matka błogosławionego męczennika. Poświęcono też ziemię katyńsko-smoleńską przy grocie Golgoty Wschodu.

Ks. Stanisław za długoletnią pracę duszpasterską i patriotyczną został uhonorowany godnością kanonika gremialnego Sambijskiej Kapituły Konkatedralnej, krzyżem prezydenckim „Polonia Restituta”, odznaką 15 Pułku Przeciwlotniczego w Gołdapi, odznaką „Za zasługi dla województwa warmińsko-mazurskiego”.

Obecnie ks. Stanisław, po przejściu na emeryturę, zamieszkał w Ostrowi Mazowieckiej, gdzie pasterzował przez kilka lat w czasach młodości. I nadal, pomimo że szwankuje zdrowie, pomaga w pracy duszpasterskiej w różnych parafiach. Na zaproszenie proboszczów, odwiedza liczne parafie w Polsce, gdzie prowadzi rekolekcje. Uczestniczy w życiu publicznym miasta, jak np. w sesjach naukowych, w uroczystościach patriotyczno-religijnych. Żywo interesuje się przemianami zachodzącymi w najbliższym regionie, w Polsce i na świecie. Odwiedza też swoich kolegów księży, znajomych i rodzinną wieś.

Księże Stanisławie – niech Dobry Bóg pomaga Ci w dalszej, ziemskiej wędrówce!

Stanisław Pajka/ (ec)