Wystawa w komnatach Zamku Królewskiego w Warszawie pt. „Uroda portretu” zaprezentowała dzieje malowanych w Polsce licznych konterfektów, wizerunków, portretów. Nie była tak rozbudowana jak głośna niegdyś ekspozycja „Polaków portret własny” Marka Rostworowskiego, nie mniej przedstawiła historię portretu w Polsce od końca XVI wieku po dwudziestolecie międzywojenne uwzględniając przede wszystkim wartości artystyczne pokazanych obrazów.

Po bez mała trzech tygodniach intensywnych prac zakończony został montaż największego w Krakowie witraża.

To, zajmujące bez mała 148 m powierzchni dzieło, umieszczone zostało nad głównym wejściem bazyliki. Twórcami witraża są prof. Witold Cęckiewicz, autor projektu łagiewnickiej bazyliki, oraz Małgorzata Toborowicz.

Zakładem, który z kolei podjął się wykonania witraża jest istniejąca od 1931 roku Pracownia Witraży i Oszkleń Artystycznych Anny Zarzyckiej.

W centralnym punkcie tego monumentalnego dzieła, na tle górującego nad morskim horyzontem słońca, uwieczniony został świetlisty Krzyż. W ten sposób autorzy projektu nawiązują do symboliki jakiej wyrazem jest całej budynek świątyni: „Nazywam bazylikę współczesna arką a stojąca obok świątyni wieża jest tak jak latarnia morska, która wskazuje przybywającym z daleka pielgrzymom cel” mówi prof. Witold Cęckiewicz.

Według profesora barwne przeszklenia w bazylice, mają sprawić, że wierni wchodzący do świątyni poczują się jak we wnętrzu okrętu, który płynie po wzburzonym morzu.

Jednocześnie rozpoczęto prace nad montażem bocznych witraży, które zgodnie z projektem w swych dolnych partiach mają być ciemniejsze sukcesywnie rozjaśniając się ku górze. Tego typu gra światłem ma w efekcie dać wrażenie znajdowania się przebywających w bazylice wiernych w morskiej głębi.

Łączna powierzchnia wszystkich witraży jakie zamontowane zostaną w łagiewnickiej bazylice wyniesie ponad 300 m kw.

Adam Wojnar

Artykuł ukazał się w numerze 03/2010.