Kościół św. Idziego w Tarczku, jest jedną ze światyń tzw. fundacji hermanowskiej – votum księcia polskiego Władysława Hermana za narodziny Bolesława Krzywoustego. Drewnianą początkowo budowlę zastąpiono w XIII w. kościołem murowanym z ciosów piaskowcowych. Składa się z prostokatnej nawy krytej drewnianym stropem na belkowaniu i prostokątnego prezbiterium, krytego sklepieniem krzyżowym. Łuk tęczowy, wykonano z piaskowca i delikatnie zaznaczono ostry kąt. Pozostałością po polichromii romańskiej są dwa wzory, krzyża w okręgu i św. Idziego w prezbiterium.

W nawie głównej znajduje się renesansowy tryptyk wykonany w latach 1520-1540, z początkowym przeznaczeniem dla kościoła w Krakowie. W nawie dwa renesansowe ołtarze boczne. Ściany udekorowano polichromią ornamentalną, podobnie jak glify okien.

Po potopie szwedzkim kościół odbudowano ze zniszeń wojennych, dodano barokową ambonę, a wXVII rokokowe organy na chórze.

Kościół przeszedł gruntowną restaurację w 1946 r. Opr. Radosław Kieryłowicz

Artykuł ukazał się w numerze 04/2009.