Ks. Józef Biernacki – rocznik 1907. Wychowywał się w zaścianku szlacheckim Kutyłowo Porysie gm. Boguty Pianki. Wypadło mu żyć w trudnych czasach. Lata dzieciństwa przezywał w okresie I wojny światowej, a później w czasie obrony świeżo odzyskanej niepodległości przed nawałą bolszewicką w 1920 r.  Pomimo niesprzyjających warunków już w czasach dzieciństwa uczył się w domu rodzinnym, a następnie w szkole w Bogutach. Dalsze nauki pobierał w Gimnazjum w Łomży, po ukończeniu którego wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego. Święcenia kapłańskie przyjął z rąk bpa Stanisława Łukomskiego w dniu 21 V 1932 r.

Po ukończeniu Seminarium przez pewien czas pracował, jako wikariusz w Zarębach Kościelnych, a potem w Nowogrodzie. Dalszą posługę duszpasterską pełnił jako prefekt w Ostrowi Mazowieckiej. W okresie 1936-1939 studiował na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie uzyskał tytuł magistra teologii moralnej. We wrześniu 1939 r. wziął czynny udział w obronie Warszawy. Dalszy los ks. Biernackiego tak się ułożył, że po powrocie w strony rodzinne został aresztowany i osadzony w więzieniu w Łomży, w którym przebywał do 22 VI 1941 r. – do wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej. Dalsze lata okupacji przeżywał w Warszawie. Posługiwał w parafii Chrystusa Króla na Targówku i jednocześnie prowadził tajne nauczanie i uczestniczył w pracy konspiracyjnej. Wziął udział jako kapelan i żołnierz w Powstaniu Warszawskim. Po upadku Powstania udało mu się uniknąć wywózki i znów powrócił do posługi w parafii Chrystusa Króla na Targówku. Przez pewien czas pełnił funkcję kapelana w Zakładzie Sióstr Rodziny Maryi w Izabelinie. Później (od 1946 r.) przez ponad 20 lat pracował w Kurii Diecezjalnej w Łomży. Sprawował liczne funkcje, m.in. kapelana bpa Stanisława Łukomskiego, notariusza w Sądzie Biskupim, wykładowcy Wyższego Seminarium Duchownego. Był również bliskim współpracownikiem bpa Czesława Falkowskiego. Podobnie jak dawniej pełnił szereg funkcji, jak np. obrońcy węzła małżeńskiego, wicekanclerza Kurii, sędziego Sądu Biskupiego.

W 1970 r. bp Mikołaj Sasinowski mianował ks. Biernackiego proboszczem parafii Ostrołęka – jedynej w tym czasie w mieście. Przez blisko 18 lat włodarzył z pełnym oddaniem powierzoną mu parafią i jednocześnie przez długi czas był dziekanem dekanatu Ostrołęka Południe. Będąc proboszczem w Ostrołęce, pieczołowicie zajął się wieloma pracami remontowymi w kościele parafialnym p.w. NMP i przy świątyni poklasztornej oraz uporządkował cmentarz. W 1978 r., po podziale parafii w Ostrołęce, został pierwszym proboszczem nowo utworzonej parafii p.w. Św. Antoniego. Pracował tu aż do przejścia na emeryturę w 1988 r. I potem, już jako emeryt, przez kilka lat prowadził rekolekcje w licznych parafiach diecezji łomżyńskiej oraz służył poradą prawną i kapłańską w Kurii.

Ks. Biernacki służył żarliwie Bogu i Ojczyźnie. Uczestniczył w wojnie obronnej 1939 r., był żołnierzem Armii Krajowej, walczył w powstaniu warszawskim. Później musiał się zmagać w walce o zachowanie wiary w trudnych czasach PRL, w których usilnie starano się na różne sposoby eliminować religię. Za swoją długoletnią posługę duszpasterską otrzymał liczne godności, m.in. Kanonika Kapituły Łomżyńskiej, Prałata Jego Świątobliwości oraz godność Infułata. Były biskup łomżyński Juliusz Paetz w specjalnym liście dziękował ks. Biernackiemu za doprowadzenie do stanu świetności całego zespołu poklasztornego w Ostrołęce, który aktualnie jako dzieło sztuki i kultury, jest chlubą Kościoła Łomżyńskiego.

Ks. prałat Józef Biernacki zmarł w wieku 94 lat. Spoczywa w grobowcu kapłańskim na cmentarzu w Łomży. Pomimo upływu lat ciągle wielu ostrołęczan , szczególnie ze starszego pokolenia, pamięta o tym zacnym kapłanie. Jedna z tablic pamiątkowych wmurowana w krużgankach kościoła pobernardyńskiego jest poświęcona śp. ks. Józefowi Biernackiemu z następującym wpisem: Niestrudzony budowniczy, światły duszpasterz.

Stanisław Pajka