Jak zwykle w pierwszych dniach grudnia, kilkudziesięciu członków KS„CCH” z całego kraju udało się na rekolekcje adwentowe do Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Łagiewnikach. Tematem tegorocznych nauk było osobiste spotkanie z Bogiem.

Konieczność bliskiej relacji człowieka ze swoim Stwórcą dobitnie przypomina papież Benedykt XVI w czasie obchodzonego Roku Wiary Podobnie jak w latach poprzednich, program rekolekcji nie ograniczał się tylko do aspektów modlitewnych. Goście krakowskich Łagiewnik zwiedzili Muzeum Armii Krajowej im. gen. Emila Fieldorfa „Nila”, zapoznając się z unikatowymi w skali kraju i świata ekspozycjami dotyczącymi losów Polskiego Państwa Podziemnego, jak również wystawę poświęconą Całunowi Turyńskiemu – jednemu z najbardziej frapujących wizerunków w dziejach chrześcijaństwa.

Właśnie krakowskie Muzeum AK znajdujące się nieopodal Cmentarza Rakowickiego przy ulicy Wita Stwosza było pierwszym miejscem, do którego w czwartkowe popołudnie udali się uczestnicy rekolekcji. Powstała w 2000 roku samorządowa jednostka upowszechniania kultury Miasta Krakowa i Województwa Małopolskiego jest jedyną tego rodzaju, nowoczesną placówką upowszechniającą wiedzę o Polskim Państwie Podziemnym i w szczególności – jego siłach zbrojnych. Ideą Muzeum jest przedstawienie całościowego obrazu polskiego ruchu oporu podczas II wojny światowej i pierwszych lat powojennych, wraz z jego społeczną, materialną i duchową genezą.

Dotychczas w podwojach placówki zgromadzono niemal 7000 muzealiów oraz ponad 12000 archiwaliów, głównie prywatnych darów weteranów AK i ich rodzin z całego świata. W zasobach bibliotecznych znajduje się około 11500 woluminów. Najnowszą stałą ekspozycją jest otwarta 27 września 2012 roku całościowa wystawa pokazująca dzieje polskiej walki o niepodległość od czasów II RP, poprzez kampanię wrześniową, okupację, aż po losy żołnierzy wyklętych w czasach komunistycznych represji. Obok licznych pamiątek, zwiedzający mogli zajrzeć do środka brytyjskiego samolotu „Halifax”, należącego do eskadry zrzucającej broń i żywność dla powstańców warszawskich, zapoznać się z repliką niemieckiej rakiety V-2 oraz zwiedzić rekonstrukcję karceru UB dla więźniów politycznych.

O godzinie 17.30 w Bazylice św. Floriana, szacownej świątyni, której ostatni kształt pochodzi z XVII wieku odprawiona została pierwsza podczas tych rekolekcji Msza Św. Dostojne, barokowe mury bazyliki przy ulicy Warszawskiej oraz niepowtarzalna atmosfera i zapach, których doświadczyć możemy tylko w starych, krakowskich kościołach sprzyjały modlitewnemu skupieniu. Bazylika św. Floriana wiąże się również z szeregiem ważnych wydarzeń i postaci z historii Polski. To tutaj przez pewien czas spoczywały szczątki królowej Ludwiki Marii Gonzagi, żony Jana Kazimierza, a w 1818 roku złożono przejściowo sarkofag z doczesnymi szczątkami Tadeusza Kościuszki. W latach 1949- 51 w świątyni pracował jako wikariusz młody Karol Wojtyła, a kazania często głosił wielki autorytet katolickiej nauki społecznej, ks. Jan Piwowarczyk.

Piątkowy dzień rekolekcji poświęcony był nauką rekolekcyjnym, które wygłosił ks. prof. Edward Staniek, teolog – patrolog z Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, członek Komitetu Nauk Teologicznych Polskiej Akademii Nauk oraz rektor krakowskiego Wyższego Seminarium Duchownego w latach 1993-2001. Rekolekcjonista zaznaczył na wstępie, że człowiek musi ustosunkować się do niepojętego i nieprzeniknionego majestatu Boga. Jedynym praktycznie sposobem, aby wyjść Bogu na spotkanie, jest przyjęcie prawdy o jego bezgranicznej miłości, która pozwoliła mu, nie rezygnując ze swojej boskości, przyjąć drugą, ludzką i cielesną naturę. Wcielenie Syna Bożego, które tak głęboko powinniśmy rozważać w Adwencie i okresie liturgicznym Bożego Narodzenia stanowi najważniejsze wydarzenie pozwalającym na odczytanie relacji Boga do człowieka.

Dla innych religii jest bowiem nie do pojęcia zrezygnowanie przez bóstwo z własnej wielkości i potęgi, wiążące się z przyjęciem przez Boga postaci niemowlęcia urodzonego w grocie nieopodal małego, nic nie znaczącego miasteczka izraelskiego. Zadziwiające powinno być dla nas, jak wielki majestat i niezmierzona wielkość Boga ukryła się w małym i bezbronnym dziecku, które później, zgodnie z zapisem Ewangelii wg św. Łukasza „czyniło postępy w mądrości, w latach i w łasce u Boga i u ludzi”, jednocześnie rosnąc i dojrzewając jak każdy z nas. Ks. prof. Staniek podkreślił, że prawda Wcielenia pokazuje, że jesteśmy w przedziwny sposób Bogu potrzebni.

Nie chodzi tutaj o teorię „Boga niewystarczającego” (łac. Deus indigens), które pojawiły się w XIX-wiecznej teologii i sugerowały jakoby pewną niewystarczalność Boga, który „musiał” stworzyć człowieka. Bóg nie musiał wcale nas stwarzać, nie był zobligowany do dokonania cudu Wcielenia, jednak kierował się do człowieka tak wielką miłością, że uniżył samego, przyjąwszy postać najmniejszego i bezbronnego. Myśląc o Kościele często patrzymy tylko na zewnętrzną, instytucjonalną i niewolną od ludzkich błędów postać. Warto jednak w Roku Wiary sięgnąć do prawdziwej głębi, do rzeczy pierwszych i podstawowych, takich jak Wcielenie, Męka i Zmartwychwstanie, Boże miłosierdzie i łaska uświęcająca.

Bez mówienia o rzeczach najważniejszych, na których nasza wiara się opiera, nasze spojrzenie na Kościół nie będzie się różnić od spojrzenia na ziemskie, zmienne instytucje. Rekolekcjonista miał również możliwość odpowiedzi na pozostawione na kartkach pytania uczestników. Doskonałą okazja do przemodlenia i przemyślenia nauk ks. Stańka była Koronka Miłosierdzia w łagiewnickiej Bazylice, Msza św. oraz modlitwa różańcowa w budującym się nieopodal Centrum „Nie lękajcie się” poświęconym postaci bł. Jana Pawła II. Sobota, ostatni dzień rekolekcji, który tym razem przypadł w uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny rozpoczął się pielgrzymką na Wawel.

W porannej liturgii ku czci Matki Zbawiciela w Katedrze Wawelskiej, uczestnicy rekolekcji modlili się o łaski dla świata, Polski i Stowarzyszenia, prosząc o duchowe siły do wypełniania swoich codziennych obowiązków w niełatwej i zagmatwanej rzeczywistości. Po złożeniu kwiatów i krótkiej modlitwie w krypcie Srebrnych Dzwonów, wyruszono ponownie do Łagiewnik, gdzie w Centrum „Nie lękajcie” się obejrzano wystawę dotyczącą historii i kształtu Całunu Turyńskiego, niesamowitego świadectwa Chrystusowej miłości do człowieka, miłości aż po Krzyż i Odkupienie. Po obiedzie goście wyruszyli w drogę powrotną do swoich domów i rodzin. Radosny i miły, ale jednocześnie pełen zadumy nastrój nie byłby możliwy bez przygotowań i pracy przewodniczącego Oddziału Okręgowego Stanisława Pażuchy, dyrektor Rady Oddziału Bożeny Pruskiej oraz Moniki Korpak z Oddziału w Krakowie. Jak zwykle, na progu Nowego Roku należy im się serdecznie „Bóg zapłać!” za stałe już umożliwianie nam poznawania wyjątkowej duchowości Kościoła krakowskiego.

Łukasz Kobeszko