Wybrać Jezusa to oddać się Miłości, to oddać się Miłosierdziu (z homilii)

11 kwietnia 2015 roku członkowie i sympatycy „Civitas Christiana” już po raz 15. mieli swój Dzień Skupienia. Przypadł on w sobotę, w oktawie Świąt Zmartwychwstania Pańskiego i w Wigilię Święta Bożego Miłosierdzia. Abyśmy dobrze przeżyli ten dzień, przewodnicząca oddziału, Cecylia Pejas, zaprosiła nas do Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego à Paulo w Wieńcu Zdroju. To miejsce to mistyczna oaza skupienia i szczególnej modlitwy. Tutaj odkryliśmy bogactwo Bożego Miłosierdzia, nieskończonej Jego dobroci, która promieniuje na drugiego człowieka. Cisza przestrzeni leśnych pozwoliła nam wyraźniej usłyszeć głos Boga.

O godz. 10 w kaplicy Zgromadzenia Sióstr wyśpiewaliśmy Godzinki o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny. Autor tej modlitwy bardzo poetycko określił cztery wielkie przywileje Maryi, głęboko osadzone w Starym Testamencie. Potem z wielką uwagą wysłuchaliśmy ks. prałata Radosława Nowackiego, asystenta kościelnego włocławskiego oddziału „Civitas Christiana”, który swoją konferencję poświęcił Maryi, Matce Zbawiciela. Dzisiaj kościół katolicki śpiewa: Błogosławiona Ty, Najświętsza Dziewico i godna najwyższego uwielbienia, ponieważ przez Ciebie przyszło słońce sprawiedliwości, Jezus Chrystus, nasz Bóg. Zawierzyć siebie Maryi jako Matce oznacza zawierzyć drodze, którą Ona sama chce nas poprowadzić do Chrystusa. Zawierzyć Maryi oznacza poddać się Jej matczynej mądrości i duchowemu kierownictwu w dojrzewaniu naszej wiary w Boga i Bogu. Ksiądz prałat wymienił patrona „Civitas Christiana”, prymasa Stefana Wyszyńskiego, który dokonał aktu poświęcenia Niepokalanemu Sercu Maryi siebie i wielkiego Jana Pawła II. Święty Papież, który w godzinie Apelu Jasnogórskiego zawierzył Maryi siebie i cały naród, powiedział przy tej okazji: „O Matko Jasnogórska, przybyłem tutaj, aby Ci jeszcze raz powiedzieć Totus Tuus: Jestem, o Matko, cały Twój i wszystko co moje jest Twoim”.

Każdy z nas przybył tutaj z bagażem różnych spraw i problemów dnia codziennego, by spotkać wielkiego, niezawodnego Przyjaciela – Boga i nie lękając się, otworzyć przed Nim swoje serce podczas Adoracji Najświętszego Sakramentu. Adorować, znaczy mówić: Jezu, jestem Twój i naśladuję Cię w moim życiu. Dziękujemy Ci Jezu, że byłeś z nami, że przebudziłeś w nas pragnienie przebywania z Tobą w milczeniu, skromności, wewnętrznym skupieniu i miłości bliźniego. Nasze serca były ciche, zasłuchane, pozwalające się ogarnąć i otulić. Świętowaliśmy obecność Jezusa Chrystusa dzięki refleksjom, prowadzonym przez Cecylię i Kasię, których słowa napełniły nas miłością, wrażliwością i wprowadziły w klimat uwielbienia Boga .

Kulminacją naszego Dnia Skupienia była Eucharystia pod przewodnictwem księdza prałata Radosława Nowackiego. W wygłoszonej homilii nawiązał do słów Ewangelii wg św. Marka: Idźcie na cały Świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu! (Mk16,9-15). Te słowa uznał za misyjny nakaz wszystkich chrześcijan, by głosili prawdę o Chrystusie. Przyznał jednak, że są wyprawy misyjne stokroć trudniejsze i stokroć bardziej niebezpieczne – misje we własnej rodzinie, w szkole, zakładzie pracy. Jak czasami trudno dać tu, na miejscu, świadectwo swojej wiary, stanąć w obronie wartości Ewangelii, przyznać się do Chrystusa. Bo nie chcemy być przecież uznani za fundamentalistów czy fanatyków.

Życie chrześcijanina jest czasem trudne i smutne, takie jak życie Marii Magdaleny, która towarzyszyła Jezusowi aż po krzyż, a on po zmartwychwstaniu ukazał się jej jako jedynej z niewiast. W historii wraca się do tej postaci, by dać przykład nawrócenia i pokuty, gdy Marię Magdalenę opuściło siedem złych duchów. Mk 16,9; Łk 8,2.

Homilia była dla nas źródłem zadumy, refleksji, niepokoju i zakończona pytaniem: Jak wygląda dzisiaj nasza wiara i miłość do ojczyzny? Przecież otwarcie opowiadamy się za zabijaniem dzieci w łonach matek i embrionów w procedurze in vitro, zdejmujemy krzyże z miejsc publicznych, opowiadamy się za likwidacją lekcji religii ze szkół. Wszystkie wspólnoty i stowarzyszenia powinny być szkołami życia chrześcijańskiego. Dekalog, czyli przykazania Boże mamy traktować jako podstawowe zasady moralne w stosunku do bliźnich i Boga. Dziś ten kanon wiary jest nieustannie podważany i tak łatwo jest usunąć Boga z życia człowieka. Podważa się więzi rodzinne i małżeńskie oraz upowszechnia fałsz i kłamstwa, szczególnie w mediach. Dlatego tak ważny jest dla katolika Dzień Skupienia, aby przeznaczyć go na ciszę, milczenie, refleksję, zebranie myśli, zapiski, a wreszcie na modlitwę – nie pospieszną, urywaną, chaotyczną, ale taką, w której spotyka się Jezusa.

Po Eucharystii siostry szarytki poczęstowały nas bardzo smacznym obiadem, była też herbata, kawa i ciasto. O godz. 15 spotkaliśmy się w kościele rektoralnym pw. Miłosierdzia Bożego, w którym na zakończenie naszego Dnia Skupienia odmówiliśmy Koronkę do Miłosierdzia Bożego. Kościół ten został ufundowany przez ks. prałata Bogumiła Lewandowskiego i diecezję włocławską, zbudowany staraniem ks. prałata Lesława Witczaka, poświęcony w Niedzielę Miłosierdzia Bożego 19 kwietnia 2009 r. przez Wiesława Alojzego Meringa, biskupa włocławskiego. Czas skupienia dobiegł końca. Bardzo dziękujemy wszystkim członkom i sympatykom „Civitas Christiana”, dzięki którym mógł się ten dzień odbyć, a przede wszystkim za tak liczne przybycie (było nas 57 osób). Podziękowanie kierujemy na ręce dr Marianny Długosz za wielkie serce i pomoc w zorganizowaniu tego dnia w Wieńcu Zdroju u sióstr szarytek. Całemu spotkaniu towarzyszyła nie tylko podniosła duchowa atmosfera, ale również piękna, wiosenna, słoneczna pogoda. Spotkanie zakończyło się błogosławieństwem Bożym w kościele Rektoralnym pw. Miłosierdzia Bożego w Wieńcu Zdroju.

Ewa Palińska

mm