Powołanie zakonne i kapłańskie o. Mariusza Kasperskiego OMI oraz posługa misyjna duchownego na Madagaskarze są przedmiotem książki pt. „Przedeptane ścieżki Madagaskaru…”, której promocja odbyła się 30 czerwca w Wolsztynie. Publikacja przybliża dwudziestoletnią pracę misyjną „wolsztyńskiego” misjonarza w południowej części diecezji Toamasina, nad oceanem Indyjskim. Redaktorem książki jest Włodzimierz J. Chrzanowski.

Książka jest pierwszą pozycją wydawniczą w ramach podjętego przez Oddział Katolickiego Stowarzyszenia „Civitas Christiana” w Wolsztynie długofalowego projektu, poświęconego kulturotwórczej roli wolsztyńskiej parafii farnej. Ta rola wyraża się  w różnych formach. Jedną z nich jest niewątpliwie „wypielęgnowanie” z szeregów swoich wiernych powołań kapłańskich oraz osób życia konsekrowanego i „oddanie” ich później dla służby duszpasterskiej, naukowej, wychowawczej, czy jak w tym przypadku – misjonarskiej.

Powołanie zakonne a później kapłańskie o. Mariusza Kasperskiego zrodziło się i wzrastało pod Matczynym okiem Maryi Niepokalanej w głównym ołtarzu wolsztyńskiego kościoła farnego, „wypiękniałego” bardzo w ostatnich latach. To w nim właśnie, w kościele farnym został on ochrzczony, tu przystąpił do pierwszej Komunii Świętej i do sakramentu bierzmowania. To tu pobudzony gorliwością religijną domu rodzinnego, już od czasów ministranckich wzrastał w swoim chrześcijaństwie. Stąd wreszcie z błogosławieństwem ówczesnego proboszcza, nieżyjącego już dziś ks. kan. Leonarda Szymańskiego, wyruszył w długą, choć fizycznie nieodległą drogę do Obry, ku życiu zakonnemu i kapłaństwu, by powróciwszy po kilku latach już jako kapłan Chrystusa, odprawić swoją mszę prymicyjną.

Książka nie jest pozycją biograficzną w pełnym tego słowa znaczeniu. Pokazuje raczej to, co w życiu tego zakonnego kapłana jest chyba dziś najważniejsze i najcenniejsze, co stanowi niejako dominantę jego życia, czyli misjonarską jego posługę na tej największej afrykańskiej wyspie. Oprócz zatem krótkich tekstów natury ogólnej na temat historii misji, także oblackich na tej Czerwonej Wyspie – jak się ją czasami nazywa,  są w niej głównie zdjęcia z jego niełatwej pracy misyjnej, nie tyle może z ich opisami co bardziej komentarzami do nich. A są także listy jakie pisał na przestrzeni lat do „Misyjnych Dróg” –  oblackiego dwumiesięcznika poświęconego misjom, a wydawanego w Poznaniu. Kolejne jego numery przysyłane są też przez Redakcję także na ul. Kramarską 2, do siedziby Oddziału Okręgowego „Civitas Christiana” w Poznaniu.

Pozycja ta nie pretenduje  też do miana wyjątkowego w sensie wkładu merytorycznego do historii misji oblackich. Ale nie taka również była jej intencja. Była nią przede wszystkim chęć przybliżenia sylwetki oddanego swej misjonarskiej pasji kapłana i pokazania jego posługi na Madagaskarze mieszkańcom „jego” Chorzemina, skąd pochodzi i gdzie co jakiś czas powraca na urlop. A także parafianom wolsztyńskim, i wszystkim tym, którzy byli świadkami jego wzrastania w powołaniu, którzy cieszyli się, widząc jak dojrzewa duchowo i wspomagali go modlitwą, o którą zawsze prosił.

Pozostaje tylko żywić nadzieję, że ich kontakt z tą książką, a przez to z „ich” – jak mówią, misjonarzem – o. Mariuszem Kasperskim, pomoże im zrozumieć, jak wielka jest potrzeba takich zwiastunów Dobrej Nowiny na Madagaskarze. Bo ci udają się przecież tam nie po to, aby przeżyć przygodę, ale po to, aby Miłość mogła się narodzić w coraz większej liczbie serc mieszkańców tej odległej wyspy.

Od kilkunastu miesięcy O. Mariusz Kasperski OMI nie przemierza już ścieżek malgaskiego buszu. 18 lutego ubiegłego roku został mianowany nowym przełożonym  Malgaskiej Delegatury Polskiej Prowincji Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej. Obejmuje ona swoim zasięgiem terytorialnym wyspy: Madagaskar i Reunion. Misyjną pracę w buszu, która – jak mówi, dawała mu dużo satysfakcji, musiał zgodnie z wolą przełożonych, na jakiś czas zamienić na tę bardziej administracyjną. Jego poprzednie miejsce zajął inny polski oblat –  o. Grzegorz Janiak.

wjch
foto: archiwum autora / wolsztyn.pl