Oświadczenie Rady Głównej Katolickiego Stowarzyszenia „CIVITAS CHRISTIANA”

Dziękujmy Bożej Opatrzności za to, że Krzyż powrócił do szkół, urzędów publicznych i szpitali. Niech on tam pozostanie! Niech przypomina o naszej chrześcijańskiej godności i narodowej tożsamości, o tym, kim jesteśmy i dokąd zmierzamy, i gdzie są nasze korzenie. Niech przypomina nam o miłości Boga do człowieka, która w krzyżu znalazła swój najgłębszy wyraz.

(Jan Paweł II, Zakopane, Wielka Krokiew 6.06.1997).

Odwieczna walka świata pogańskiego i laickiego z Krzyżem osiąga kolejne apogeum. Przeciwnicy Krzyża wykorzystując środki masowego przekazu używają najbardziej skrajnych form i metod dezawuowania tego znaku miłości Boga do ludzi, znaku, który wyraża gotowość bezinteresownego poświęcenia dla drugiego człowieka.

Krzyż jest symbolem religijnym, ale jednocześnie jest symbolem wartości uniwersalnych, leżących u podstaw naszej europejskiej tożsamości i tradycji – symbolem dziedzictwa duchowego całej Europy. Dla kultury europejskiej, z której wyrastamy, Krzyż był zawsze źródłem mocy i mądrości, przeciwstawiania się złu i niesprawiedliwości, symbolem męki, nadziei i życia. Jeśli go odrzucimy i usuniemy z przestrzeni życia publicznego, to na jakich wartościach będziemy budować przyszłość Europy?

Walka z Krzyżem i jego znakami ma nie tylko wyznaniowe podłoże, ale w znaczącej mierze kulturowe, moralne, narodowościowe i cywilizacyjne. Na tej płaszczyźnie toczy się też globalny spór o koncepcję człowieka i jego życia, małżeństwa, rodziny, o sens prawdy, wolności i miłości, o suwerenność narodów i ich państw o przyszłość rodzaju ludzkiego i całego świata. Ta niedorzeczna walka prowadzi do pustki, do przyjmowania postaw nihilistycznych i tworzy podatny grunt dla fałszywych i zbrodniczych ideologii. Jesteśmy świadomi wyobrażalnych skutków tych batalii, doświadczanych szczególnie boleśnie przez całą naszą Ojczyznę w czasach totalitaryzmu hitlerowskiego i komunistycznego.

Uważamy, że poniewieranie, pogarda, cyniczne szyderstwa i plugawienie symboli chrześcijańskich, a także jakichkolwiek innych wyznań religijnych, będących przecież równocześnie znakami narodowych i kulturowych tożsamości jest pogwałceniem praw człowieka i praw narodów oraz groźną dehumanizacją życia i międzyludzkich relacji. Jest niszczeniem ładu etycznego i pokoju w całym świecie ludzkiej egzystencji.

Nasza wiara i patriotyzm zobowiązują nas do czynienia wszystkiego, co licuje z godnością chrześcijanina i Polaka, by te niszczące człowieka i świat procesy demaskować i przeciwstawiać się im w sferze edukacyjno-formacyjnej, społeczno-obywatelskiej i prawnej.

Dla nas kryterium troski o dobro wspólne w naszej Ojczyźnie było, jest i pozostanie odwieczna prawda o polskiej tożsamości religijno – kulturowej i narodowej, wyrażona przez Adama Mickiewicza: „Tylko pod Krzyżem, tylko pod tym znakiem – Polska jest Polską, a Polak Polakiem”.

Warszawa 16 grudnia 2009

Artykuł ukazał się w numerze 01/2010.