W liturgii Uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa i wspomnienie Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny następują zaraz po sobie. Nieprzypadkowo, ponieważ oba Serca są ze sobą powiązane i ich uczczenie też powinno następować razem. Serce ludzkie Pana Jezusa kształtowało się w łonie Maryi tuż pod Jej Niepokalanym Sercem. Bliższą zależność trudno byłoby znaleźć.

Serce Zbawiciela tuż przy Sercu Matki. Piękno tego spojrzenia przenika nas, kiedy uzmysłowimy sobie jak wielka miłość płynie z tych obu Serc w kierunku każdego człowieka. Kult Serca Pana Jezusa ukazuje miłość Boga do człowieka, która staje się Ciałem w Chrystusie. Dotyka nas ogrom tego doznania, kiedy wiemy, że jest Ono otwarte na grzeszników, nieustannie raniących owo Serce. Nabożeństwa czerwcowe, a także nabożeństwa pierwszych piątków miesiąca nakłaniają nas, abyśmy wynagradzali Sercu Jezusa wszelkie zniewagi, grzechy, a nawet oziębłość ludzką.

Niepokalane Serce Maryi, jako Matki Bolesnej też było i jest ranione niewiernością ludzką. Również i w tej sprawie nabożeństwa pierwszych sobót miesiąca stwarzają przestrzeń wynagradzania. Tylko pytanie brzmi – jak człowiek może wynagrodzić Jezusowi i Maryi te wszystkie potworności, których niejednokrotnie sam jest częścią. Według ludzkich sił jest to niemożliwe, ale tam gdzie człowiek nie daje rady wychodzi mu naprzeciw Bóg.

Fascynujące jest to, że Bóg ukazuje drogę wynagradzania, jako drogę nawrócenia, spowiedzi, pokuty i przyjęcia Komunii Świętej. Jest to droga, która nie tylko wynagradza obu Sercom wszelkie zniewagi, ale ponadto służy człowiekowi. Przemienia go, uszlachetnia i powoduje jego rozwój. Warto korzystać z tej możliwości, aby stawać się lepszym człowiekiem i spełniać się w swoim życiu.

/mdk