27 czerwca obchodzimy dzień Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Wspomnienie związane jest z ikoną powstałą w IX lub XII wieku, choć pierwsze wzmianki o publicznym kulcie Matki Bożej Nieustającej Pomocy pochodzą z IV wieku.

Obraz znajduje się obecnie w Rzymie w kościele Redemptorystów pw. św. Alfonsa. Autorstwo przypisuje się prawosławnemu mnichowi bazyliańskiemu – S. Lazzaro. Według legendy, kiedy obraz był transportowany do Rzymu statkiem, przez bogatego kupca, rozszalała się burza. Podróżni modlili się wtedy gorliwie do wizerunku, który zapewnił im bezpieczną drogę do portu. Po perypetiach ikona trafiła w ręce redemptorystów i stała się najbardziej rozpowszechnionym na świecie wizerunkiem Marii Panny.

Ikona należy do najbardziej rozpowszechnionego typu ikonograficznego przedstawiania Najświętszej Maryi Panny – hodegetria, co znaczy Wskazująca Drogę.

Matka Boża wskazuje prawą dłonią na Dzieciątko, prezentuje je, co jednocześnie można zinterpretować, jako wyraz postawy służebnej. Tytuł Wskazująca Drogę związany jest z modlitwami, które zanosili do wizerunków marynarze i rybacy, ale także do miejsca przebywania, prawdopodobnie, pierwszej ikony tego typu w klasztorze mnichów, którzy zajmowali się osobami niewidomymi.

Uroczysta koronacja obrazu odbyła się w 1867 r.

W Polsce jej kult rozwinął się pod koniec XIX w., wraz z drugim przybyciem redemptorystów do kraju. Do najważniejszych sanktuariów na Matki Bożej Nieustającej Pomocy należą kościoły w Toruniu, Gliwicach, Słupsku, Kielcach, Przemyślu i Poznaniu, ale w Polsce znajduje się aż 360 ośrodków Jej kultu.

W 1961 r. w poznańskiej farze obraz został koronowany przez abp Antoniego Baraniaka. Jest to największa świątynia poświęcona Matce Bożej Nieustającej Pomocy w kraju i jedna z największych na świecie.

/wj