Okres wakacyjny dobiegł końca, co prawda studenci mają jeszcze miesiąc nim zacznie się rok akademicki, ale zapewne ten czas szybko minie. I właściwie w tym miejscu mógłbym skończyć. Byłby to co prawda niezwykle krótki felieton bez happyendu, jednak jakże trafnie odzwierciedlający nasze podejście do minionego czasu – wakacji. Ot krótkie dwa miesiące lub dwa tygodnie urlopu wypoczynkowego, które się skończyły i pora na kolejne parędziesiąt monotonnych tygodni… No, nie do końca.

Rachunek sumienia. Najpierw trzeba sobie postawić pytanie o to, jak spędziło się ten wolny czas. Czy pozwoliłem sobie choć parę dni nie myśleć o pracy? Papież Franciszek wprost twierdził, że obawia się księży, którzy nie biorą wolnego, bo męcząc siebie później męczą innych. Pora na pytanie jak sobie rozplanowałem wolne. Często na urlopie narzucamy sobie wiele postanowień – przeczytać jak największą ilość książek, nauczyć się kilku języków i zrobić kilka tysięcy kilometrów. Może się uda i tym samym wykończymy się urlopem, a jeśli się nie uda spełnić nierealnych postanowień to zaraz pojawiają się wyrzuty sumienia, że można było inaczej spożytkować wolny czas. No właśnie, ale przecież to jest WOLNE. Może, żeby niejako pojąć ten mechanizm, trzeba swój wzrok przekierować na czas w ciągu roku. Jak zatem wygląda nasza codzienność, skoro nie jesteśmy sobie sami udzielić wolnego? Jeśli codziennie spędzimy 15 minut na czytaniu książki, to nic nie stracimy, gdy w wakacje nie uda nam się przeczytać w tydzień trylogii Sienkiewicza. Podobnie i z nauką języka – zamiast stresować się i uczyć włoskiego przez dwie godziny loty do Palermo, lepiej poświęcić na jego naukę codziennie kilka minut, żeby swobodnie dogadać się w wąskich uliczkach Florencji.

Postanowienie poprawy. Zacznijmy wakacje już dziś. Chociaż rzeczywistość bywa niezwykle zmienna, to może warto już dziś pomyśleć o kierunku na przyszły rok. Wyobraźmy sobie jak spotęguje to naszą radość w przyszłości, gdy zaczniemy już czytać o planowanej destynacji, a ostatecznie się znajdziemy w tym legendarnym miejscu, o którym napisano setki stron. W realu zobaczyć to, co dotychczas tylko na zdjęciach. Budzi też zastanowienie to, czemu tak bardzo pragniemy wakacji. Czy nasza codzienność jest aż tak szara, a jeśli tak, to biada nam. Trzeba się przyjrzeć temu co sprawia w nas takie poczucie. Trzeba coś zmienić. Bo nawet wakacje na Wyspach Zielonego Przylądka mogą stać się dla nas czasem rekolekcji. Może niekoniecznie rzeczywistości wiary, ale nie mniej ważnej, rzeczywistości życia codziennego. Zatem u progu końca wakacji, a może nawet już jakiś dłuższy czas miniony po urlopie trzeba uczynić przed lustrem szczerą spowiedź z całego roku i urlopu, aby wrócić odmienionym. Odmienionym przede wszystkim dla siebie.

Teraz czas na ostatni element – zadośćuczynienie. Jeśli zgadzamy się (chociaż po części) z poprzednimi, to czas na zmianę. Może dobrym pomysłem będzie epilog wakacji w nadchodzącym czasie? Jakiś weekendowy City Break? Szybki wypad w góry, spontaniczny wschód słońca na plaży albo chociaż ZOO w niedzielę? Dlaczego to jest tak ważne? Bo prowadzimy życie cięższe od monastycznego. Zakony benedyktyńskie mają regułę 8/8/8 – osiem godzin odpoczynku, osiem godzin pracy, osiem godzin modlitwy i kontemplacji. Gdzie pamiętajmy, że dla wierzącego czas spotkania z Bogiem jest odpoczynkiem. A jak wygląda nasz dzień? 6 godzin snu, 8 godzin pracy (+ często nadgodziny), 3 godziny w aucie, a pozostały czas umyka. I potem wakacje stają się dla nas – współczesnych samoniewolników jedynym momentem wolności, a jeszcze sobie wyrzucamy w sumieniu, że za mało w ich trakcie zrobiliśmy.

/mdk