Śladami Bożego Miłosierdzia prowadził wyjazd pielgrzymkowo-rekolekcyjny Katolickiego Stowarzyszenia „Civitas Christiana” do Wilna, który odbył się w dn. 8 – 10 marca br.

Szczególna formuła wielkopostnych ćwiczeń była związana z przeżywanym obecnie Nadzwyczajnym Jubileuszowym Rokiem Miłosierdzia, a także 1050. rocznicą Chrztu Polski. Droga wiodła pątników z Warszawy przez Białystok, do Wilna. W wędrownym skupieniu uczestniczyli przedstawiciele Rady Głównej Katolickiego Stowarzyszenia „Civitas Christiana” z naczelnymi władzami organizacji – przewodniczącym Tomaszem Nakielskim, wiceprzewodniczącym Rady Głównej Sławomirem Józefiakiem, sekretarzem generalnym Romualdem Gumienniakiem i zarządem – z prezesem Maciejem Szepietowskim.

Posługą duszpasterską otoczył uczestników bp Henryk Ciereszko, biskup pomocniczy archidiecezji białostockiej. Przewodnicząc Mszy świętej w białostockim Sanktuarium Bożego Miłosierdzia hierarcha zachęcał, by w tym wyjątkowym czasie uczyć się wiary w Boże Miłosierdzie, okazywać je innym i o nim świadczyć. Wymownym znakiem było symboliczne przeprowadzenie uczestników przez tamtejszą bramę Miłosierdzia, z czym zgodnie z wolą papieża Franciszka wiąże się uzyskanie odpustu w roku jubileuszowym. Biskup Ciereszko okazał się dla pielgrzymów nie tylko pasterzem na czas duchowej wędrówki śladami sług Bożego Miłosierdzia – św. siostry Faustyny Kowalskiej i bł. ks. Michała Sopoćko, ale także pociągającym przewodnikiem po Wileńszczyźnie. Podobnie jak drugi duszpasterz – ks. Ryszard Umański, związany z częstochowskim Oddziałem „Civitas Christiana” – także rozmiłowany w tamtych rejonach.

Wyczuwalne było wielkie wrażenie i nabożeństwo pielgrzymów do Jezusa Miłosiernego w Jego wizerunku wymalowanym w 1934 r. na polecenie Sekretarki Bożego Miłosierdzia przez wileńskiego artystę malarza prof. E. Kazimirowskiego. Oryginał malowidła znajduje się obecnie w tamtejszym Sanktuarium Miłosierdzia Bożego, przy ul. Dominikonu 12, gdzie każdego dnia trwa wieczysta adoracja Najświętszego Sakramentu. Członkowie „Civitas Christiana” modlili się w tym miejscu Koronką do Bożego Miłosierdzia i uczestniczyli we Mszy św. celebrowanej przez bp. Henryka i ks. Ryszarda. W homilii bp Ciereszko zauważył, że współczesny świat nie lubi słowa miłosierdzie. – Wolimy raczej pokazać swoją pozycję, aniżeli uniżyć się przed drugim. Świat nie chce mówić o nędzy – powiedział biskup. – Bóg jednak przypomina się w Historii Zbawienia przez swych proroków i świętych, tak jak tu, w Wilnie, przypomniał się przez s. Faustynę i ks. Michała Sopoćko. Czytając Dzienniczek świętej widzimy, ile to posłannictwo ją kosztowało. Podjął to zadanie ks. Michał, uwieńczył św. Jan Paweł II, a kontynuuje obecny papież Franciszek – zauważył bp Henryk.

Każdy nawiedzający Wilno, w którym wciąż jeszcze wyczuwalne jest tętno bijącego serca polskości, kieruje się wprost do Ostrej Bramy, gdzie w obrazie słynącym łaskami oczekuje swych dziatków Matka Boża Miłosierdzia, do której w swojej twórczości odwoływał się m.in. związany z Wileńszczyzną Adam Mickiewicz. W kaplicy zgromadzili się członkowie „Civitas Christiana” dwukrotnie. W pierwszym dniu, oddali się Matce Miłosiernej w modlitwie różańcowej, polecając jej opiece Ojczyznę i Stowarzyszenie oraz osobiste refleksje. Drugi raz, spotkali się w tym miejscu na Mszy świętej, po której z rąk przewodniczącego Tomasza Nakielskiego i sekretarza generalnego organizacji, Romualda Gumienniaka przedstawiciele poszczególnych okręgów odebrali specjalnie przygotowane świece z logo Roku Miłosierdzia i emblematem „Civitas Christiana” oraz obrazy z wizerunkiem Jezusa Miłosiernego, które powędrują do oddziałów w Polsce. Przewodniczący Nakielski wyjaśnił, że tym aktem Stowarzyszenie inauguruje w sposób symboliczny włączenie się w obchody Roku Miłosierdzia i rocznicowe Chrztu Polski. Kolejnym punktem będzie uroczyste posiedzenie Rady Głównej i koncert Józefa Skrzeka w gnieźnieńskiej katedrze, nad którym honorowy patronat objął prymas Polski abp Wojciech Polak. Specjalnie przygotowany na tę okazję repertuar zatytułowany „Woda Życia 966” będzie można usłyszeć 1 kwietnia br. po wieczornej Mszy świętej, o godz. 19.00.

W krótkim czasie pielgrzymowania udało się wiele zobaczyć, usłyszeć i doświadczyć. Wymienić należy tu nawiedzenie polskiej nekropolii narodowej – Cmentarza Na Rossie, gdzie członkowie Stowarzyszenia zgromadzili się w miejscu pochówku serca Józefa Piłsudskiego. Po odmówieniu modlitwy obecni zaśpiewali pieśń „Legiony”. Przed pomnikiem Marszałka zapalono znicze, a w powietrzu powiewały flagi w barwach narodowych i ze znakiem „Civitas Christiana”.

Piękna wileńskich świątyń można było doświadczyć m.in w kościele pw. św. Piotra i Pawła na Antokolu, który słusznie zyskał miano perły wileńskiego baroku. Ufundowany w XVII w. przez hetmana Kazimierza Michała Paca, olśniewa bielą misternej stiukowej dekoracji, na którą składa się 2 tys. rzeźb i wspaniałych ornamentów zachowanych do dziś, mimo zawirowań historycznych tych ziem.

Kroczenie po śladach orędowników Bożego miłosierdzia zawiodło pielgrzymów również do Domu św. s. Faustyny Kowalskiej w Wilnie oraz do pracowni malarza Kazimirowskiego, w której powstał obraz Jezusa Miłosiernego, według polecenia Pana w wizjach świętej. Obecnie znajduje się w tym miejscu hospicjum, zaś w samym pomieszczeniu usytuowano skromną kaplicę z Najświętszym Sakramentem i relikwiami św. Faustyny i bł. Michała, którym uczestnicy oddali cześć w symbolicznym ucałowaniu.

W drodze powrotnej pielgrzymi nawiedzili również Sanktuarium Matki Bożej Studzieniczańskiej, do którego w czerwcu 1999 roku, podczas przedostatniej pielgrzymki do Polski, przybył papież Jan Paweł II.
Bogaty program pielgrzymki połączonej z rekolekcjami był dobrą okazją, by zrozumieć jedną z nauk bp. Henryka, że Bóg, który wypowiedział się przez prostą zakonnicę okazuje nam swoją bezgraniczną miłość, wciąż daje się poznać jako dobry, łaskawy, przebaczający i Ten, który zawsze jest z nami.

Marcin Kluczyński

Wkrótce materiały wideo.