„Egzystencja człowieka zależy od obecności i czynności innych ludzi” – tymi słowami poprzedził wygłoszenie komunikatu Kapituły Nagrody im. kard. nom. Ignacego Jeża Ryszard Pilich, Sekretarz Kapituły. 17 października 2021 roku odbyła się Gala wręczenia statuetek Nagrody, której przyświecają słowa „Radość płynie z Nadziei”.

Człowiek sam nie jest w stanie dużo zdziałać - hasło to jest postrzegane jako frazes. Jednak co oznacza i czy rzeczywiście tak jest? Zauważalne jest rozpowszechnianie się indywidualności i rywalizacji. Jedność, choć tak wypatrywana, wręcz pożądana, strącona została do podziemia. Różnej maści wspólnoty, grupy, stowarzyszenia pustoszeją, co jest konsekwencją tego co zaczęło się w marcu 2020 roku. Naukowcy, wynalazcy, artyści często tworzą coś sami, bez pomocy osób trzecich. Mają w tym różne motywacje – chęć zaistnienia, chęć wzbogacenia się, chęć stania się kimś znanym i popularnym, chęć wzbudzenia szacunku wśród społeczeństwa. Wszystkie te i inne „chęci” skupione są jednak na jednym punkcie, którym jest ego tego „chcącego”. Często nie widać jednak tych, jakże istotnych - chęci pomocy, chęci niesienia Wiary, Nadziei i Miłości.

Uroczysta Gala XIII Edycji Nagrody, ustanowionej przez ordynariusza koszalińsko-kołobrzeskiego biskupa Edwarda Dajczaka, Katolickie Stowarzyszenie „Civitas Christiana” oraz diecezjalny oddział „Caritas”, odbyła się w Filharmonii Koszalińskiej. Każde z trojga laureatów, podczas swoich przemów, zaznaczało jasno i wyraźnie, że ta Nagroda nie jest dla nich, a dla środowisk, w których funkcjonują. „Jestem świeżo po spotkaniu z Ojcem Świętym Franciszkiem. Mówił właśnie o tym, czego doświadczaliśmy przy tej Nagrodzie. Tam nie było „ja”. Było „my”. Słuchałem Państwa po kolei i zaczynaliście jak w pięknej litanii: „to nie tylko dla mnie, to nie tylko ja – wokół są ludzie”. Zaznaczył biskup Edward Dajczak.

Monika Czajka, pierwsza z nagrodzonych, którą Kapituła wyróżniła za akcje edukacyjne, wolontariackie i ewangelizacyjne inspirujące wielu młodych ludzi do stawania się świadkami wiary i czynienia miłosierdzia względem drugiego człowieka, powiedziała: „Ciężka jest ta statuetka, ale na szczęście nie dźwigam tego ciężaru sama, bo to nie jest tylko moja nagroda. Chciałam serdecznie podziękować wszystkim pięknym sercom, które również zasługują na tą Nagrodę, bo tak naprawdę po moim nazwisku  powinno się pojawić jakieś 50 innych, które cały czas mnie wspierają”.

Drugą nagrodzoną osobę zna i ceni każdy, kto choć otarł się o Katolickie Stowarzyszenie „Civitas Christiana”. Wieloletni członek i pracownik Stowarzyszenia, bez której szczecineckie Dni Kultury Chrześcijańskiej, jeśli w ogóle by się odbywały, to na pewno były by nieporównywalnie uboższe. O pani Krystynie Czajce-Opanowicz, w wygłoszonej laudacji ks. Jacek Lewiński powiedział, że nie ma najmniejszych wątpliwości, co do tego, że przyznanie tej Nagrody pani Krystynie jest ze wszech miar uzasadnione. Pani Krystyna najchętniej pracuje za kulisami, a do wyjścia na scenę zaprasza innych. „Jako studentka miałam możliwość spotkania kardynała Ignacego Jeża, miał taki zwyczaj przyjeżdżać do nas, do studentów, na KUL. Przywoził nam kawałek naszego domu. A studenci z innych diecezji zazdrościli nam mówiąc „jakiego wy fantastycznego biskupa macie, który do was, na koniec Polski przyjeżdża” – tak wspominała kardynała nominata pani Krystyna, która uhonorowana została za determinację i wieloletnią pracę na rzecz budowania katolicko-społecznej rzeczywistości diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej, a w szczególności miasta Szczecinka.

Ostatnim nagrodzonym został ks. Krzysztof Witwicki razem z Zespołem Fundacji Dobrych Mediów Nowej Ewangelizacji. W laudacji przygotowanej przez ks. Wojciecha Parfianowicza usłyszeliśmy pytanie: „Dlaczego „Dobre Media” są dobre?” Usłyszeliśmy odpowiedź w trzech punktach: „Po pierwsze – „Dobre Media” są dobre, bo to dobry pomysł! Po drugie – „Dobre Media” są dobre, bo robią dobrą robotę! Po trzecie – „Dobre Media” są dobre, bo to dobre serce! Bez serca wkładanego w tą pracę nic by z tego nie było”. Dziękując za wyróżnienie za niestrudzone pokazywanie mocy Słowa Bożego żyjącego w Kościele ks. Krzysztof podkreślił, że „Dobre Media” to wielka grupa ludzi. To Robert i Marek, część administracyjna, to wolontariusze, to osoby które wspierają nas i finansowo i modlitewnie. I to jest Nagroda właśnie dla tych osób. Zaczynali w 2012 roku, kiedy to czysto hobbystyczne działania skupiające się na transmitowaniu dzieł związanych z Odnową Charyzmatyczną w Polsce, przerodziły się w profesjonalne działania i rozwój. Dziś Słowo Boże dzięki nim i łączom internetowym dociera do niezliczonej rzeszy odbiorców przed monitorami.

Galę zakończył koncert Poldka Twardowskiego z Zespołem. To artysta, który współpracował z projektem „Lednica 2000”, inicjator „Poznańskiego Uwielbienia”, organizator Ogólnopolskich Rekolekcji „Na Fali Wielbienia”. Był odpowiedzialny za oprawę muzyczną w czasie centralnych uroczystości jubileuszu 1050. rocznicy Chrztu Polski. Prawie godzinny występ można określić jako „Koncertowe uwielbienie Najwyższego”.

Reasumując, nagrodzone jednostki to trzy odmienne osoby, działające w innych sferach i  środowiskach. Różnorodność, która nie dzieli i poróżnia, a która łączy i ubarwia!  Biskup Edward Dajczak w podsumowaniu powiedział: „Jestem szczęśliwy, że to się właśnie dokonuje, bo wtedy jest Kościół. Pojawiła się piękna różnorodność. Tak to jest, gdy się pozwala robić Bogu to, co On chce”. Każde z trojga uhonorowanych osób podkreślało, że ich służba to współpraca z wielką grupą ludzi, że przy przyjmowaniu Nagrody obok nich powinien stać tłum, którego scena by nie miała szans pomieścić. Czy nie jest to dowód, że postawione na początku artykułu hasło: „Człowiek sam nie jest w stanie dużo zdziałać” jednak frazesem nie jest?

Mateusz Gawroński

/ut