Cudowny połów ryb uświadamia uczniom niezwykły wymiar Jezusa. Wytrawni rybacy z doświadczenia wiedzieli, że połów ryb o tej porze dnia był bez sensu. Jednak Szymon Piotr zgadza się zarzucić sieci na słowo Jezusa. Zaufał Jemu i nie zawiódł się, a raczej zdumiał wielkością połowu i całym tym zdarzeniem. Warto uwierzyć, że Jezus wie co robi, nawet wtedy, gdy po ludzku wydaje się to co najmniej dziwne.

Reakcja Szymona Piotra na cudowny połów ryb jest niezmiernie interesująca – otóż przypada do nóg Jezusa i mówi, że jest grzesznikiem prosząc, aby Jezus od niego odszedł. Jezus nie wypomina mu żadnego grzechu, ani w postępowaniu Szymona nie widzimy nic złego, wręcz przeciwnie, posłusznie, zgodnie z poleceniem Jezusa zarzuca sieci. Widocznie w sercu Szymona Piotra pomimo posłuszeństwa była jakaś niewiara albo powątpiewanie. Ile razy i my czynimy coś, ale bez przekonania, wewnętrznie wątpiąc, że to się uda?

Spójrzmy na to ewangeliczne wydarzenie jeszcze z innej perspektywy. Kończy się ono wypowiedzią Jezusa skierowaną do Szymona – "odtąd ludzi będziesz łowił". Szymon wraz z innymi towarzyszami byli dobrymi rybakami i pewnie mieli dobrze poukładane biznesy, z których mogli godziwie żyć. Nagle słyszą, że wraz z Szymonem mają od tej pory łowić nie ryby, tylko ludzi. Jakie wielkie musiało być ich zdumienie cudownym połowem, że dociągnęli łodzie do brzegu, zostawili wszystko i poszli za Jezusem.

Zostawić wszystko, co do tej pory stanowiło nasze poukładane życie i pójść w nieznane, na całkowitą niepewność – oto postawa obecna w wielu tekstach opisujących biblijne wydarzenia. Od Abrahama, przez całą historię zbawienia, aż po uczniów Chrystusa, których sam powołał. Można powiedzieć, że tak dzieje się i dziś w życiu chrześcijan, którzy na serio traktują swoją wiarę i starają się nią żyć każdego dnia.

Wydaje nam się, że dążenie do stabilizacji i zachowania status quo w naszym życiu jest wartością istotną. Oczywiście, że życie w chaosie jest czymś, czego trzeba unikać, ale jeśli stabilizacja zaczyna nas zamykać na nowość powiewu Ducha Świętego, to już nie dobrze. Blokuje to nas wtedy na nowe perspektywy, które daje Bóg, domagając się przeprojektowania naszego życia, albo nawet oczekując, że zostawimy wszystko i zaczniemy od nowa. Z Bogiem i Jego błogosławieństwem zawsze warto.

/ab