Kościół to wspólnota ludzi ochrzczonych, zbudowana przez Chrystusa, który jest jego Głową. Fundamentem jest Piotr i apostołowie. W Kościele Chrystusa znajdują się wszystkie narzędzia niezbędne do zbawienia. My wszyscy jesteśmy Kościołem i w nim poprzez sakramenty dążymy drogą wiary i nawrócenia do wieczności. Tymczasem kościół to także budynek sakralny poświęcony na wyłączną służbę Bogu. W nim sprawujemy liturgię i oddajemy chwałę Panu. 

W czasach pierwszych chrześcijan trwały prześladowania wyznawców Chrystusa. Nie wznoszono żadnych budynków sakralnych, lecz gromadzono się w tajemnicy w miejscach odosobnionych. Na sprawowanie Eucharystii zbierano się w sobotę wieczorem, a obrzędy trwały do niedzielnego poranka. Miejscem zgromadzeń często były katakumby, czyli podziemne cmentarze. W nich ołtarzami, na których składano ofiarę Mszy Świętej, były groby męczenników, którzy oddali swoje życie za wiarę w Chrystusa.

Dlatego po ustaniu prześladowań, kiedy zaczęto budować pierwsze budynki sakralne – kościoły – w ołtarzach, aż po XX wiek, umieszczano relikwie męczennika. Kapłan rozpoczynając i kończąc Eucharystię całował ołtarz, w miejscu, gdzie były wmurowane relikwie. Było to nawiązanie do starożytnych chrześcijańskich obrzędów z katakumb. Do dziś przetrwał w liturgii gest ucałowania ołtarza, ale przy wznoszeniu nowych kościołów zaniechano obowiązku umieszczania w ołtarzu relikwii męczenników.

Kościół zbudowany na fundamencie apostołów, jednocześnie jest zbudowany na świadectwie wiary męczenników. Poganie widząc ich odwagę w znoszeniu cierpienia i w obliczu śmierci, masowo się nawracali, a chrześcijanie umacniali się w swojej wierze. Nas dzisiaj umacnia mesjańskie wyznanie Piotra, który w taki sposób identyfikuje Jezusa, ale jeszcze bardziej umacniają nas słowa Pana skierowane do Piotra – ty jesteś Skałą i na niej zbuduję swój Kościół.

Uświadamiając sobie, że funkcjonujemy w przestrzeni tak długiej i świętej Tradycji, jednocześnie czujemy się zaproszeni, aby budować Kościół Żywy, prowadzony przez Ducha Świętego i otwarty na zmieniające się znaki czasu. Kościół Żywy, w którym każdy ma swoje własne, szczególne i niemożliwe do zastąpienia miejsce.

/ab